| |
Czołową rolę w ekspozycji Sali II odgrywają tkaniny liturgiczne
z okresu gotyku
i baroku. Najwcześniejsze zabytki to ornaty powstałe w XV w., wykonane
z tkanin prowienięcji włoskiej, z haftami figuralnymi umieszczonymi w
kwaterach zakomponowanych na kształt krzyżowej preteksty; hafty należą
do lokalnej wytwórczości. Osobną grupę tworzą tkaniny pochodzenia
wschodniego. Znakomitym przykładem jest tu kobierzec perski tzw.
polski, wykonany
w Isfahanie w 1 poł. XVII w. (bawełna, jedwab, broszowanie nicią złotą
i srebrną). W kolekcji przechowywana jest grupa paramentów kościelnych
wykonanych z tkanin tureckich, ofiarowanych do kościołów jako trofea
zdobyte
w czasie odsieczy wiedeńskiej. Najbardziej znany jest ornat o bokach
uszytych
z tkaniny tureckiej z połowy XVI w., przeznaczonej prawdopodobnie na
paradny strój zwany chylatem.(7) Cenne przykłady haftów i ornamentyki
tekstylnej prezentują zgromadzone liczne fragmenty tkanin, palki, wela,
bursy, stuły, manipularze, pasy kontuszowe i części ubiorów.
W gablotach prezentowana jest m.in. kolekcja fajek i tabakierek z XVIII i
XIX w., z tarką do tabaki płaskorzeźbioną w kości słoniowej, wykonaną
w XVIII w. we Francji. Są tu klocki drzeworytnicze z XIX w. i płyty
miedziorytnicz, z których jedna przedstawia portret jezuity, Wojciecha
Męcińskiego, jest dziełem sztycharza z czasów Jana III, Karola de la
Haye.
Wśród rozmaitych pamiątek narodowych na szczególną uwagę zasługuje
sztandar oddziału powstańczego z 1863 r., sakiewka żałobna z Orłem i
Pogonią
i spinka do mankietu, wykonana prawdopodobnie w l. 1817-1820, w
okresie żałobnych obchodów kościuszkowskich.
|
|
|
|
|
