| |
W części ekspozycji urządzonej Sali VI zgromadzono w bogatym
wyborze zabytki snycerstwa, dzieła rzeźby sakralnej, fragmenty
architektoniczno-ornamentalne, zespoły ołtarzowe. Na pojedynczych
przykładach prześledzić można przemiany średniowiecznej, barokowej i
rokokowej rzeźby.
Między posągami gotyckimi wyróżnia się szlachetnością formy i finezją
rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XV w., która reprezentuje
"międzynarodowy" piękny styl, oraz grupa Święta Anna Samotrzeć z ok.
1500 r. W kolekcji są przykłady rokokowej snycerki lwowskiej z 2 poł.
XVIII w., łączone ze sztuką Macieja Polejowskiego; do zespołu należy
krucyfiks oraz figury aniołów w pozach adoracyjnych. Jest również
feretron procesyjny, wykonany na pamiątkę odsieczy wiedeńskiej, z
nieznanym dotychczas w ikonografii Jana III przekazem plastycznym,
sławiącym triumfy wojenne monarchy.
Barokową rzeźbę reprezentują dzieła Tomasza Huttera, artysty jezuickiego
urodzonego w Bawarii. Rzeźby przedstawiają personifikacje kontynentów:
Afryki
i Azji, i wykonane zostały w latach 20.-30. XVIII w. dla zespołu
ołtarzowego
w nieistniejącym dziś kościele jezuitów pod wezwaniem Św. Piotra
w Sandomierzu. W sali tej ustawione są również dwie monumentalne
rzeźby z lat 1756-1757, przedstawiające św. Joachima i św. Józefa.
Rzeźby wykonał krakowski snycerz Władysław Ludwig, do ołtarza głównego
w kolegiacie sandomierskiej, fundowane przez Stanisława Lipskiego. Ze
zbioru kilkudziesięciu zabytków z różnych dziedzin sztuki,
stanowiących pamiątki po PP. Benedyktynkach, pokazany jest m.in.
Katalog Sióstr Zmarłych od Fundacji Klasztoru Sandomierskiego reguły
S. Oyca Benedykta.
Ze zbioru prezentowanego w gablotach wyróżnia się kolekcja wyrobów z kości
słoniowej i masy perłowej z XVII-XIX w., ponadto; kaplerze -
niewielkie obrazki
z blachy miedzianej, ryngraf - o charakterystycznej formie i dekoracji
wprowadzone dla konfederatów barskich, karawki - krzyże o zdwojonych
ramionach, których nazwa pochodzi od hiszpańskiego miasta Caravaca,
gdzie krzyże te pomogły pokonać tzw. morowe powietrze; w Polsce tego
typu krzyżyki pojawiły się już w XVI w. wreszcie, agnuski, zdrobnienie
łac. agnus - baranek, używane jako sakramentalne ozdoba lub talizman.
|
|
|
|
|
